Vanuit de grote hoeveelheid aan kunstwerken viel ons oog vrijwel direct op het witte, architectonische bouwsel. Een ruimte in een ruimte. Bij het benaderen viel het eigenzinnige materiaalgebruik op. Het kenmerkt zich door eerlijkheid. Er is duidelijk gekeken naar hoe het materiaal zich heeft aangediend en dit is als zodanig gebruikt. De puurheid is in tact gelaten.

Het kunstwerk dwingt je op de knieën door de lage plaatsing. De vormgeving van het exterieur maakt je nieuwsgierig naar de binnenkant. Het werk nodigt je uit om door de openingen een blik naar binnen te werpen. Het interieur roept vragen op, het suggereert een huiskamer met alle voorzieningen. Het verwijst naar de essentie van de benodigde voorwerpen. Maar niets is wat het lijkt. Het groen aan de binnenkant fascineert, doet je afvragen waar het over gaat. Zijn het planten? Staat het voor veiligheid? Wat gebeurt hier of wie woont er?

De presentatie is gedurfd en eigenzinnig. Er zijn duidelijke keuzes gemaakt op verschillende vlakken, zoals het bewust gekozen materiaal welke getuigt van een conceptuele zeggingskracht.